Beeldcolumn

(Foto: Fransje Ingenriet)

Een bord van een voormalige kalksteenfabriek in Noord-Wales. Ambachtelijke omgang met steen spreekt jong en oud aan: wie bouwde er als kind geen bouwwerken met stenen tijdens het spelen in de openlucht? Van natuur cultuur maken, dat is waar het bij dit bouwen om gaat. Zelf een stad van stenen scheppen: het gaat erin niet om gepolijste esthetiek, maar om het geven van een nieuwe bestemming aan ruwe, onbevattelijk oude natuurlijke overblijfselselen. Het streven om architect te worden is bij veel mensen waarschijnlijk geboren in de kindertijd toen men de eigen denkbeelden over verwerking van natuurlijke materialen voor het eerst vorm gaf. Met stenen.

De uitgehakte afbeelding past prima bij het materiaal: geen geraffineerde beeldtaal of grote kunstzinnigheid wordt uitgedragen, maar eerlijke arbeid. Het bewuste bedrijf verdween aan het einde van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Het afgebeelde mannetje met pet en de kar zijn duidelijk twintigste-eeuws, maar dankzij sommige andere details heeft het geheel ook wel iets Keltisch.

Van de mergelindustrie in Zuid-Limburg tot de buitenkant van de Grote Piramide in Egypte: kalksteen is een geliefd materiaal in tal van culturen en tijdperken. Zonder steen geen cultuur.