Search

Interview Jan Bosschaert

Ziet u zichzelf vooral als schilder, illustrator, striptekenaar of alles tegelijkertijd?

In de eerste plaats voel ik me een tekenaar . Ik werk graag met potlood en papier omdat het heel direct is

waardoor je gedachten en gevoelens snel en met een paar lijnen kan weergeven.

Mijn potlood is eigenlijk het verlengde van mijn vingers, mijn hand, mijn arm en mijn ogen, mijn brein….

Ik hou van schilderen, maar er gaat altijd een lang proces aan vooraf waardoor de spontaniteit verloren gaat.

Strips tekenen is vooral werken en zeker niet te onderschatten. Het is niet omdat het er plezant uit ziet dat het ook plezant is om te maken.

Je hangt vast aan verscheidene zaken zoals scenario, decors en je moet ook telkens opnieuw dezelfde personages tekenen.

Maar zoals Cruijjff zei ‘Elk nadeel heb z’n voordeel’. Je kan als striptekenaar de rol van de schepper gaan spelen: je kan figuren tot leven wekken, een wereld creëren en last but not least je kan een verhaal vertellen.

En François Schuiten zei me ooit , “Kies voor strips. Als je strips maakt dan kan men van je werk genieten zowel aan zee als in de Ardennen.

Zowel in het zuiden van Frankrijk als in het hoge Noorden.

Een schilderij wordt gekocht door één persoon en er kunnen hoogstens een paar mensen maar van genieten.”

Zijn wijze raad is me steeds bijgebleven en geeft stof tot nadenken, vind je niet?

Daarom dat ik altijd blijf laveren tussen strips tekenen , illustreren en schilderen.

Hoe zou u de Belgische stripwereld kenschetsen?

Moeilijke vraag.

Zoals iedereen weet, zijn het boeiende maar ook lastige tijden. Er speelt zich namelijk veel interessants af in de stripwereld. Maar ik vraag me vaak af of de strip in zijn huidige vorm wel toekomst heeft. Ik stel mezelf deze vraag omdat ik zie hoe veel uitgeverijen over hun kop gaan, hoe er gewoon geen ruimte meer is voor voorpublicaties en vooral hoe de verkoop achteruit gaat. Desondanks worden strips nog aan de lopende band uitgegeven.

Langzaam maar zeker heeft het stripverhaal ook zijn plaats als kunst-medium weten te veroveren. Dat is mooi natuurlijk maar ik merk ook de keerzijde zoals in de kunst met grote K. Namelijk dat het elitair wordt en er behoorlijk wat ivoren torentjes zich boven stripland beginnen af te tekenen.

U lijkt een voorliefde te hebben voor het tekenen van vrouwen. Waar let u op als u een vrouw tekent?

Het begint met respect.

En eigenlijk eindigt het daar ook mee.

Welke kunstenaars vindt u inspirerend?

Er is momenteel een overaanbod aan grote talenten. Ik heb tegenwoordig ook teveel inspiratiebronnen om ze allemaal op te noemen.

Elke dag opnieuw kom ik, online en in het echte leven, inspirerende tekenaars of schilders tegen en vaak voel ik een combinatie van admiratie en frustratie.

Als puber , lang voor het internet, was het iets eenvoudiger. Toen had ik maar een paar schilders of tekenaars waar ik naar op kon kijken.

Op stripgebied waren mijn grootste invloeden Willy Vandersteen , André Franquin en Moebius.

Wat schilderen betreft hou ik het bij Octave Landuyt, Jeffrey Jones, Andrew Weyth, Kent Williams Ook de illustrators Heinrich Kley, Arthur Rackham en John Bauer wil ik nog eens extra vermelden.

Kunt u iets over uw opleiding vertellen?

Dat was destijds nogal halfslachtig. Aan het begin van het jaar kreeg je een aantal opdrachten. Bijvoorbeeld: 'Maak twintig illustraties bij een verhaal van Edgar allen Poe'

Pas aan het einde van het jaar kreeg je te horen of je geslaagd was of niet. Ik moet toegeven dat ik eigenlijk het meest geleerd heb van de andere leerlingen in mijn klas. Mijn grootste leermeester was Johan Daenen die ook in mijn klas zat.

Hij was toen al volop voor Jan De Corte theaterdecors aan het maken. En was vooral met schilderen en scenographie bezig. Door hem ben ik ook beginnen schilderen op groot formaat.

Johan geeft ondertussen les aan de Academie van Antwerpen en de Rietveldacademie.

Ondertussen zit m’n jongste zoon ook op tekenschool. En ik merk dat er toch wel waanzinnig veel veranderd is sinds mijn tijd. De theorie is even , zo niet belangrijker geworden dan het werk zelf. Ik denk niet dat ik nu nog m’n diploma zou halen. ;o)

www.janbosschaert.be