Recensie 'The lobster'

A.J.A. Hendrikx

The Lobster (2015)

Iedere single van dertig en ouder kent ze: tantes die op verjaardagsfeesten 'de vraag' stellen: 'Wordt het niet eens tijd voor een vaste relatie?' Die tantes zouden in The Lobster een ander gespreksonderwerp moeten zoeken. In The Lobster worden alleenstaanden zonder pardon naar een hotel gestuurd om daar binnen 40 dagen een nieuwe, goedgekeurde, levensgezel te vinden. Lukt dat niet, dan word je in een dier naar keuze veranderd en in het Bos losgelaten.

De film volgt David (Colin Farrell), een introverte single van rond de veertig, vanaf zijn aankomst in het hotel. Een poging met een vrouw aan te pappen loopt uit op een overwacht bloederig fiasco. Hierop besluit David te vluchten naar het Bos en zich aan te sluiten bij de Loners. De Loners bivakkeren in het Bos en leggen een tegenovergesteld regime op als dat in het hotel: op elke vorm van genegenheid staan zware lijfstraffen. David voelt zich al snel aangetrokken door een mysterieuze vrouwelijke Loner (een mooie rol van Rachel Weisz) wat leidt tot allerlei onmogelijke situaties.

The Lobster toont net als Dogtooth (2009), een eerdere film van regisseur Yorgos Lanthimos, een tot in het absurde doorgetrokken blik op de wereld. In Dogtooth is het een vader die zijn gezin tegen de grote boze buitenwereld wil beschermen wat resulteert in drie wereldvreemde, verknipte kinderen. Het idee dat je een relatie moet hebben om gelukkig door het leven te kunnen gaan, wordt in de The Lobster ad absurdum uitgewerkt. Daar tegenover staat het waanbeeld van de Loners dat je single moet zijn om gelukkig te zijn. Een middenweg wordt niet getolereerd door beide kampen.

De film biedt een rake typering van de huidige tijd waarin velen op zoek zijn naar een vaste relatie maar toch ook de vrijheid van het single-zijn willen behouden. Een definitieve keuze maken is moeilijk tegenwoordig. Het dier waarin David getransformeerd wil worden is niet voor niets een kreeft. Kreeften kunnen wel honderd jaar oud worden en blijven hun hele leven vruchtbaar. Als kreeft heb je tijd genoeg om uit te zoeken of je alleen of toch samen, eventueel met kinderen, door het leven wilt gaan. De fraaie soundtrack en decors (Ierland) maken de film verder af.

• Jaar: 2015

• Regie: Yorgos Lanthimos

• Duur 118 minuten

Meer Filmrecensies