Search

Recensie over 'Altijd ergens oorlog'

Weer oorlog

Strips over WOI beoordeel ik de laatste tijd vooral op één criterium: voegen ze iets toe aan de grote stroom boeken die ons de laatste tijd overspoelt of zijn het producten van naar geld graaiende poenscheppers?

‘Altijd ergens oorlog’ valt gelukkig in de eerste categorie. Scenarist Rino Feys zoomt in dit boek in op voorvallen en feiten die zich in en rond Roeselare hebben afgespeeld tijdens de Groote Oorlog. Die weetjes zijn voor de niet uit Roeselare afkomstige lezer allemaal te sorteren onder de noemer “nog niet geweten” en voor de leergierigen onder ons dus meer dan welkom.

Wie vreest dat het inzoomen op lokale feiten een minder interessant boek voortbrengt kunnen we geruststellen: dit boek rijgt de ene spannende gebeurtenis aan de andere: bombardementen met de eerste types militaire vliegtuigen, schuwe maandag, de eerste aanvallen met mosterdgas en het verhaal van Martha Cnockaert zijn daar slechts enkele voorbeelden van.

Martha Cnockaert is bijvoorbeeld een soort kruising van Mata Hari en Florence Nightingale. De complete waarheid achter haar rol als spionne in WOI is nog altijd niet gekend, maar deze versie van Feys kan alleszins boeien.

Het boek wordt voor een groot deel verteld door een klein meisje dat haar vader, een frontsoldaat, een brief schrijft. In het begin van het verhaal overheerst de voice over en heb je als lezer meer de indruk dat je geïllustreerd proza aan het lezen bent. Deze techniek haalt er hier en daar ook wat de vaart uit. Zo kon het verhaal van voornoemde Martha Cnockaert wellicht iets spannender gemaakt worden met wat meer actie en/of dialogen.

Gelukkig serveren Feys en tekenaar Jimmy Hostens ons enkele spectaculaire scènes die, tevens dankzij Hostens tekenpen, van de bladzijden spatten. Hoogtepunten zijn een scène waarin een trein wordt gebombardeerd en de quasi woordeloze introductie van de zeppelin als militair vliegtuig.

Jimmy Hostens is trouwens, wat mij betreft, de ontdekking van het jaar (2016 welteverstaan. We gaan niet op de zaken vooruit lopen.) Hostens hanteert een zeer trefzekere stijl en weet naargelang zijn onderwerpen net genoeg over te hellen naar realisme enerzijds en iets emotionelere en cartoonesquere tekeningen anderzijds.

Hij worstelt duidelijk nog een beetje met perspectieven in de digitaal toegevoegde decors en het naturel laten overkomen van de inkleuring lijken ook nog werkpunten, maar het is verbazend hoe we als lezer zijn evolutie kunnen volgen in één en het zelfde boek. Het lijkt wel alsof hij per pagina beter wordt.

Het boek werd aangevuld met een dossier en werd voorzien van een prachtige cover op harde kaft. Niet enkel een aanwinst voor wie interesse heeft in WOI, maar ook voor de doorsnee striplezer die een uurtje wil zoekmaken met een historisch goed gestoffeerd en tegelijkertijd boeiend verhaal.