Interview met Coco Ouwerkerk
Je bent onder meer striptekenares. Kun je iets vertellen over je opleiding en loopbaan?
In 2009 ben ik begonnen op ArtEZ met de studierichting Comic Design. Na twee en een half jaar ben ik gestopt en ben toen verder gegaan op HKU voor 2D animatie daar ben ik afgestudeerd in begin 2016. Ik zit dus nu in mijn tweede jaar van zelfstandig ondernemer als striptekenaar en 2D animator. Vooral door mijn inzicht van story boards en karakter design heb ik al het een en ander aan freelance werk gedaan voor bedrijven. Binnenkort ga ik bij het bedrijf Het Nieuwe Kader zitten als hun 2D artist en zal ik via hun vaker opdrachten krijgen. Verder besteed ik erg veel tijd en geld in het maken van eigen strip boekjes, er zijn nu 3 in totaal uitgebracht door mijzelf: Colourbee in de pocket, L.O.C.O en The Meeting. Deze verkoop ik dan op Strip beurzen en Anime/Comic conventies samen met: printjes, buttons, hangers en andere spullen die ik zelf maak. Nu in 2017 komen er weer twee nieuwe albums bij. Een in samenwerking met uitgeverij Syndikaat genaamd Acception en een manga genaamd OYASUMI. Dat project is in samenwerking met twee vriendinnen van mij, Kimberly Geelen en Renee Rienties. OYASUMI zal een bundel zijn met aparte monster/thriller thema verhalen die ieder van ons apart maakt. Dat van mij zal zich vooral richten op Yokai (japanse monsters). OYASUMI wordt verwacht eind augustus en Acception in oktober 2017. Deze projecten zijn ook allebei op facebook te volgen.
OYASUMI: https://www.facebook.com/OyasumiTheManga Acception: https://www.facebook.com/Acception-598834290127666
Hoe zou je je stijl typeren?
Heel precies gezegd zie ik mijzelf als een Amerikaan die invloeden heeft ondergaan uit de Japanse anime en manga cultuur maar graag meer Europees wil tekenen. Ik heb altijd een schattige toon in mijn stijl hoe eng ik ook soms iets probeer te maken. Door mijn gebruik van veel kleur lijken de engste monsters nog tastbaar op een aparte manier. Maar mijn kleurgebruik is tot nu toe altijd wat mensen het meest typisch vinden van mijn stijl.
Welke kunstenaars (elke genre) inspireren je?
Het begon al heel vroeg: de bedenker van Pokemon Satoshi Tajiri heeft mij de ogen geopend toen ik pas 7 was; dat ik zelf vrij ben om te kunnen tekenen en bedenken wat ik maar wilde. Ik heb toen meer dan 200 monsters zelf dacht tot mijn 12de.
Verder ben ik vooral geboeid door fantasy en verhalen over mensen die hun leven nog uit moeten zoeken. Ik vind het fijn om mee te gaan op avontuur met het karakter en dit te zien groeien door het verhaal te volgen. Mijn inspiratie komt van over de hele wereld. Vooral de verschillende manga genres zoals shojo en shounen uit Japan hebben mij in mijn jeugd het meest aangesproken zoals de mangaka’s: Hiroyuki Takei, Eiichiro Oda, Aya Nakahara, Masashi kishimoto, Akira Toriyama, CLAMP en nog veel meer. Deze mensen waren niet bang een moeilijker plot neer te zetten met heftigere scènes voor tieners. Vooral zij hebben mij geïnspireerd, dusdanig dat ik dit wil doorgeven aan de volgende generatie na mij. Ik wil graag verhalen maken voor tieners en dat publiek serieus nemen.
Pas toen ik 18 was ben ik meer strips uit andere landen gaan lezen vooral uit europa. Een paar die mij heel erg geïnspireerd hebben zijn: Barbara Canepa, Alessandro Barbucci, Doug Tennapel, Fabien Vehlmann & Kerascoet, Rosinski Van Hamme, Pierre Alary, Arthur De Pins, Delaf & Dubuc.
Ik vind het fijn dat ik mij door een stijl en genre niet laat vast houden, ik voel het aan als de stijl lekker loopt en een unieke uitstraling heeft voor mijn smaak, dan wil ik het altijd lezen. Niet alleen striptekenaars en schrijvers maar ook animatoren geven mij veel inspiratie, vooral de cartoons op tv de afgelopen 5 jaar van Cartoon Network, Disney en Nickelodeon. Maar ook de films van Disney, Dream Works, Ghibli en de director Mamoru Hosoda geven mij veel vreugde. Zolang ik maar zie dat het gemaakt is door iemand die zijn onderzoek naar: publiek, verhaal en stijl serieus neemt vind ik het de moeite waard.
Hoe ga je te werk bij het bedenken van speelgoedfiguren?
De figuren die ik op beurzen verkoop zijn vooral bestaande figuren van shows zoals My little pony en pokemon. Maar zelf bedenk ik ze ook graag. Meestal kijk ik eerst naar het speelgoed dat ik heb om te vervormen. Dan vraag ik mij af wat ik daarin graag zou zien zoals een bidsprinkhaan of draakzeepaard. Dan maak ik een schets en zoek ik de materialen uit om het mee te maken. Zolang ik een canvas heb dat ik interessant vind zoals een My little pony kan ik er alles van maken wat ik wil. Maar daar stopt het niet; ik zoek graag nieuwe manieren om mijn ideeën tot stand te brengen. Zo werk ik ook met super sculpey om totaal eigen karakters te maken voor speelgoedideeën, of ik maak iets met papier-maché. Je kan het zo gek niet bedenken: voor mij is de sky nog niet de limit. Binnenkort ga ik mij ook richten op het maken van knuffels maar dat is iets voor 2018, er zijn te veel dingen die ik dit jaar ga doorzetten. Dus helaas moeten nieuwe speelgoed ideetjes en knuffels nog even wachten. Ik heb nu al het gevoel dat één leven te weinig is voor alle ideeën en projecten die ik graag wil doen.
Wat zijn de belangrijkste overeenkomsten/verschillen tussen het scheppen van animatiefilms en strips?
Met beide ben je vrij om te maken en bedenken wat je maar wil. Zowel met animatie en strips kun je geweldige verhalen vertellen en karakters tot leven laten komen. Er zijn voordelen en nadelen van beide disciplines. Met animatie zit je veel vast aan een afgesproken canvas en moet je in de tijdlijn bepalen wat de kijker snel of rustig in zich op moet nemen. Met strips ben je vrij om te doen wat je maar wil bij elk plaatje dat je maakt, het canvas kan verschillen per panel. Daarmee kun je diepte in je verhaal creëren door van een klein panel naar een groot panel te gaan of juist door helemaal weg laten en een verrassende spread pagina te maken. Ook kun je meer details geven aan een strip personage dan een animatie personage omdat je rekening moet houden dat je dit karakter frame voor frame moet blijven maken als het geanimeerd zou zijn.
Maar animatie laat alles bewegen, iets dat de aandacht van mensen nog beter vasthoudt. Zo kan je het karakter nog meer tot leven brengen. Het is veel makkelijker in een animatie te laten zien dat je karakter een gek loopje heeft dan in een strip. Overgang van belichting en kleuren kunnen ook veel subtieler overgedragen worden bij animatie terwijl dat bij strips soms uit het niks kan komen. Geluid is ook een groot voordeel bij animatie, je kan emoties sturen en goede muziek of liedjes toevoegen. Door plots een monster met geluid in beeld te laten komen kunnen mensen sneller schrikken dan als ze dat in een strip boek lezen, omdat je met strips je eigen tempo kan bepalen kan dat in je voordeel of nadeel werken als artiest.
Het is daarom ook goed om bij beide kanten te weten en te onderzoeken waar je de meeste kracht uit kan halen en die kracht toe te passen bij het juiste format. Om zo het beste uit jouw werk te halen en het publiek het meeste te kunnen entertainen of verwarren, of wat je doel dan ook is.
Zie ook: Loish Voor een kijkje in de keuken van een striptekenaar zie: Interview-IJsbrand-Oost
