Interview met Annette Maas
Waarover gaat uw boek 'Hier kom ik weg'?
Simone staat stil terwijl alles om haar heen beweegt. Met twee kleine kinderen, een musicerende echtgenoot en een zus met een succesvolle carrière in het buitenland heeft Simone het gevoel dat iedereen om haar heen leeft, behalve zij. Thuis op de bank probeert ze grip te krijgen op haar leven, maar ze stuit steeds vaker op de herinneringen aan haar jeugd in Oost-Groningen, de plek waar iedereen tegen haar zei: 'jij komt hier niet weg'. Terwijl ze de herinneringen die ze al jaren als een bal onder water heeft weten te drukken probeert te negeren, realiseert ze zich dat er niets anders op zit: ze moet teruggaan in de tijd, terug naar Winschoten om te proberen goed te maken wat fout is gegaan. Twee nachten en drie dagen heeft ze om vrede te sluiten met zichzelf. Is het genoeg?
'Hier kom ik weg' gaat over eenzaamheid. De eenzaamheid die voortkomt uit de onmogelijkheid verbinding te kunnen maken met de mensen om ons heen.
Wat is uw drijfveer bij het schrijven?
Door het opschrijven van verhalen en gedachtes probeer ik orde te scheppen in mijn hoofd. Het biedt ook een soort van troost geloof ik.
Wat zijn de overeenkomsten en verschillen tussen acteren en schrijven?
Er zijn geen overeenkomsten tussen schrijven en acteren, is de eerst gedachte die bij me opkomt. Acteren is een gezamenlijk proces met je regisseur en medespelers terwijl schrijven in eenzaamheid gebeurt. Als je acteert is er altijd live publiek: de mensen in de repetitieruimte, in de zaal of op de filmset. Je creatieve proces is totaal zichtbaar. Schrijven doe je zonder publiek en in je eigen tijd, in je eigen tempo, in je eigen kleren. De lezers zien jou niet schrijven en jij ziet je lezers niet lezen. Toch begrijp ik de vraag wel. Veel acteurs schrijven ook, je zou haast vermoeden dat er iets van overeenkomst moet zijn. Wellicht dat stukje hersenen dat je aanspreekt in het maken van een verhaal of personage. Het vermogen je gedachten en gevoelens te laten stromen zodat er iets kan ontstaan wat er nog niet is.
Kunt u iets vertellen over uw schrijfproces, van idee tot roman?
Ik ben geen schrijver die een verhaal van A tot Z verzint en dan op chronologische volorde de hoofdstukken invult. Ik heb dat wel geprobeerd (het leek me zo handig) maar liep meteen vast want alle fantasie sloeg dood. Bij mijn debuutroman had ik een paar steekwoorden in mijn hoofd, een soort van vermoeden waar ik over wilde schrijven. En dan is het de kunst om te gaan zitten en te blijven zitten en te schrijven zonder kritiek en zelfhaat. In een totaal prikkelvrije omgeving zonder muziek en het liefst tegen een blinde muur werk ik het beste.
Wat is uw mening over het klimaat voor cultuur in Nederland?
Wat ik weet is dat er de afgelopen jaren heel veel bezuinigd is en heel veel moois is stukgemaakt en stopgezet. Kunstenaars moet je de kans geven volledig autonoom te laten zijn, zonder dat het per se een 'groot' publiek moet bedienen. Door het weghalen van bepaalde subsidies blijft er een soort middelmatigheid over die saai is, geen vernieuwing toelaat en het publiek onderschat. Dat vind ik jammer.
Voor nog een interview met een schrijfster zie:
