Recensie over de dichtbundel 'Hertenblues'
Hertenblues
door Job Degenaar
Degenaar is al decennia lang met de literatuur begaan en zijn inbreng is bijna continu. Hij vertrekt vanuit de visie dat mogelijke poëzie start vanuit wat gepriegel op een vodje papier. De dichter steekt het onder geen stoelen of banken: poëzie is niet zo belangrijk als velen willen doen uitmaken. Bij zijn opbouw volgt Degenaar geen strakke afspraken. Hij gaat zeer vrij om met vormgeving en inhoud. Dichters zijn trouwens enkel wat geluid op de achtergrond en dus eigenlijk nutteloos. Die visie bewijst de alomtegenwoordige knipoog die Degenaar zijn lezers toezendt. In een gebalde taal serveert hij flitsende beelden, gelardeerd met ratelende adjectieven. Zo komen veel van zijn gedichten filmisch over. Het is waardevol als een auteur zijn eigen schrijfsels relativeert. Deze talentvolle dichter bewijst dat elke muze hem van dienst kan zijn. Als we een gedeeltelijke opsomming maken dan krijgen we o.a. : schilderijen, collages, fotomateriaal, beeldhouwwerken, reisimpressies, muziekfragmenten, al of niet overleden artiesten en het dagelijkse leven zelf. Het moto van Hertenblues luidt als volgt:
Doch schon (sic) der kiesel
nimmt die wärme an
der hand
Reiner Kunze
Naast natuurgedichten is deze realistische dichter ook niet gespeend van zwarte humor en guitige tragiek zoals in het gedicht:
Treurzang om een woekerweefsel.
Alles is het om het even
m’n liefje heeft nog kort te leven
ze ligt zo stil naast me te slapen
elk rumoer in haar verdween
alle dromen zijn verstomd
enkel wachten op wat komt
m’n liefje heeft nog kort te leven
Onzichtbaar groeide het zich vast
zaaide verderf en sloeg toe
ik wou dat ik in de tijd kon teruggaan
en deze vileine parasiet verjagen
ze is zo moe, zo zwak van niets
haar stem zo dun als flageolet
m’n liefje heeft nog kort te leven
Ze ligt zo dierbaar in m’n armen
en al veel stiller dan voorheen
moed verloren, al verloren
twee bange wezentjes bijeen
gisteren nog een prachtig lijf
en nu van dimmele dommele deine
m’n liefje is aan het verdwijnen
De dichter brengt een aaneenschakeling van afstandelijke observaties. Ook het keren van de seizoenen zet hem aan tot schrijven. Vele van zijn gedichten zijn bedekt met een flinterdun bovenlaagje humor of relativering. Het versterkt de smaak. Deze bundel, die overigens heel kloek van vormgeving is, presenteert heel mooie kleurenfoto’s van de kunstwerken waarmee Degenaar tot communicatie komt. De taal van Degenaar is fris, ongegeneerd, sterk en dynamisch. Het ritme is modern. Hertenblues telt 6 cycli. De kracht van deze bundel is de keuze aan ongewone situaties die Degenaar durft aan te pakken. Duidelijk is dat aan deze gedichten gewerkt is. Er is zeker veel geschrapt. De auteur heeft gebeiteld tot het resultaat niet beter kon. Voor lezers die op zoek gaan naar verdoken boodschappen is er in dit werk ook een aanbod. Soms zijn er raaklijnen met nonsens poëzie, maar dat is juist verfrissend en bij Degenaar nooit flauw en storend. Hertenblues verschijnt als nr. 45 in de Bordeaux-reeks van onder vernoemde uitgeverij.
Hertenblues, Job Degenaar, Uitgeverij Liverse, 2017, ISBN 678 94 92519 09 2
