Gedicht Catharina Boer

HET SLIJTEN

Van verdriet misschien

-ofschoon dat meestal niet-

meer gewone dingen slijten.

Zoals een kledingstuk,

een schoen, mat, stoep

of de rug van een oud boek.

Maar ook mijn tijd slijt eens

tot stede waarin niemand woont

meer dan herinnering: dode schelpen,

bewaard uit zich herhalende zee.

Red me dan van het verslijten,

in woord en beelden wil ik blijven,

ontmoet me eens in mijn zinnen.

Alsof ik nog fluister in de wind,

je omarm in slaande regen

dan, bij jou, steeds dichter

blijf ik.

CATHARINA BOER

"Voltooid landschap"

Demer Uitgeverij, 2019

Catharina Boer (Utrecht 1939) woonde haar gehele jeugd in De Bilt. De mooie omgeving van midden Nederland heeft haar altijd geboeid. Na haar eindexamen aan het Lyceum te Zeist heeft ze Kinderpsychologie en M.O. Nederlands gestudeerd.

Na een aantal malen te zijn verhuisd, woont zij al jaren met haar gezin in het Brabantse Nuenen. Zij publiceerde korte verhalen en toneel en veel poëzie. In de jaren zeventig schreef ze onder naam: Karina Baggermans (achternaam van haar

man). Na korte tijd ging ze terug naar haar eigen naam.

VOLTOOID LANDSCHAP is haar tiende bundel. Haar werk is o.m. vertaald in het Engels, Duits, Noors, Roemeens en Indonesisch.